Met de grote zwarte gieter in mijn hand loop ik naar de regenton. Ik zet hem onder het kraantje en laat het regenwater erin stromen. Terwijl ik wacht, kijk ik even om mij heen. De grote kastanje staat inmiddels volop in bloei. Wat een prachtige grote boom is het toch. Aan de beukenhaag zie ik hier en daar al groene blaadjes verschijnen. Het is rustig in de straat.
Als de gieter vol is, til ik hem op en loop voorzichtig, zodat er geen water uit klotst, naar de achterkant van het huis. Hier staan mijn drie moestuinbakken. De gieter zet ik op een zonnig plekje. Daar kan de zon het water iets verwarmen, voordat ik het mijn moestuinplanten geef.
‘Dit jaar ga ik meer doen in mijn moestuin’, het stond op mijn 20-voor-2020-lijstje (20 dingen die ik wil doen in 2020). En zo begon op 1 maart mijn moestuinleven. Ik had geen beter moment kunnen bedenken dan in deze tijd van ‘verplicht-thuis-blijven’.
Al jaren stonden er twee moestuinbakken op deze plek. De één was gevuld met aardbeien en de ander met kruiden. De aardbeiplanten waren aan vervanging toe, dus die gingen er uit. En er kwam een bak bij. In de drie bakken, die er nu staan zaaide ik rucola, minikropsla, reuzenradijs, spinazie, wortel, sugarsnaps, pluksla en palmkool. Op mijn vensterbank staan kleine tomaten- en basilicumplantjes. Nog even en dan mogen ze ook in de bakken. Ik vind het een wonder om te zien hoe uit dat ene hele kleine zaadje een plantje groeit. Eerst komen er twee kleine blaadjes en daarna steeds meer.
Tussen de groente heb ik goudsbloemen gezaaid. Mooi hoe ze straks met hun oranje kleur de bakken opfleuren. Maar dat is niet de enige reden dat ze daar staan. Ze trekken ook nuttige insecten aan en ze houden schadelijke weg. Bovendien zijn de bloemblaadjes eetbaar.
Het is stil, veel stiller dan anders. Geen geluid van auto’s of vliegtuigen. Hoog op het dak hoor ik een merel zingen. In de perenboom tsjilpen de mussen. Op het kippenhok hangt een pot vogelpindakaas en af en toe komt een koolmeesje daarvan snoepen.
Naast me scharrelen de kippen en soms hippen er musjes tussendoor om een graantje mee te pikken. Mijn hand glijdt even door de pot met tijm en ik ruik de heerlijke kruidige geur daarvan.
Ik loop naar mijn stoel, die onder de bloeiende perenboom staat. Ik ga zitten en pak mijn boek: ‘De acht grote lessen van de natuur’ van Gary Ferguson. Een prachtig boek over het diepe mysterie van de natuur en hoe wij als mens verbonden zijn met al wat leeft.
In acht lessen vertelt hij hoe we van bomen, insecten, dolfijnen, olifanten en natuurverschijnselen kunnen leren hoe we weer in contact kunnen komen met de natuur. Een boek vol wijsheden en prachtige verhalen, afgewisseld met wetenschappelijke inzichten. Een inspirerend en hoopgevend boek.
Soms stop ik even met lezen en kijk om mij heen. Mijn tuin, mijn natuur. Ik voel dankbaarheid, verwondering en een diepe verbondenheid met alles om mij heen.
